برای رضایت رسوال الله و به احترام همه آزادگان جهان تلاش کنید تا بهر نحو ممکن زندانیان سیاسی آزاد شوند. زیرا زندانیان سیاسی آزادگانی هستند که نه خواهان براندازی و نه خواهان انقلاب نرم و نه خواهان انقلاب سخت، نه مخملین، نه هیچ جنس دیگر و نه خواهان مقام و موقعیت بوده اند، بلکه فقط آرزوی بهبود و ترمیم شرایطی را داشته و دارند که در پناه آن ملت ایران سرفراز و مرفه، شاد و آزاد زندگی کند و درسطح بین الملل برخود ببالد که از جامعه ای قدرتمند، پویا و دموکراتیک برخوردار بوده است .
در میان جمع زندانیان سیاسی، زنان وضعیت خاصی دارند. شرایط سخت زندان زنان و انتظارات محیط بیرون از زندان و عواطف ملت، عرف،اخلاق و دین که به نحوی خاص متوجه آنان است زنان را درموقعیتی خاص قرار داده است .
آنها چه آزادی خواه و فعال سیاسی به معنای مطلق کلمه باشند، چه طرفدار حقوق بشر، یا روزنامه نگار، یا خواهان رفع تبعیض جنسیتی یا دانشجو و معلم، کارگر و هنرمند و فعال صنفی، هرچه که باشند، بیش از هرچیز بر تارک آبروی کشور نشسته اند.
در میان آنها مادرانی هستند که فرزندانشان در فراق آنها اشک می ریزند و اضطرابهای روانی و ب پناهی، سلامتشان را تهدید می کند.
در میان زنان زندانی دختران جوانی هستند که پدر و مادر و خانواده اشان وحشت زده از این زندان به آن زندان و از تهران تا تبعیدگاههای دور هاجر وار سعی می کنند تاکمی اضطراب خود و فرزندانشان را فرو نشانند.
اینان همه زنانی هستند از کارمند، دانشجو و معلم، هنرمند، حقوقدان و خانه دار و کارگر که دور از شغل و کار و مدرسه و دانشگاه و خانه سالهای جوانی خود را می بینند که به خاکستر پیری در کنج غم افزای زندانهای بی دلیل ، بدل می شود .
آیا سزاوار است چنین استعدادهای درخشان آزادگی و قابلیت های زندگی و کاری و علمی در زندان باشند و جامعه به جای بهره بردن از توان و از وجود چنین انسان های متعهدی، دستش تهی باشد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر